Son 8 ayda İstanbul’da geçirdiğim ikinci 5 günden sonra tekrar Residere’ye döndüm.
Artık Eylül ayının son günlerindeyiz ve etraf boşalmaya başladı. Az önce balkona çıktığımda heryer karanlık ve çok sessizdi. Ay gökyüzünde bana o kadar yakın parlıyorduki kendimi kocaman bir dünyada çok mutlu ve huzurlu hissetim.
Sonra bir gün önce İstanbul’daki balkonda kendimi düşündüm
Orda Kocaman şehirde küçücük kendi dünyamadayken burda Küçücük şehirde kocaman kendi dünyamda olduğumu hissetim. Evet burda dünyam büyüyor İstanbul’da ise küçücük bir dünyaya hapsoluyormuşum meğer.
Bir kez daha bu değişikliği gerçekleştirebilmiş olmama şükrettim ve buna imkan tanıyanlara nekadar müteşekkir olamam gerektiğini düşündüm.
Buraya yerleşme kararı alan kardeşim ve eşine, burda ev alma kararı veren anne ve babama, buraya İstanbul’daki ev hayatından memnun olmamama rağmen o ortama katlanmamın gereksizliğini bana hissettiren eşime, Ve bunu sevdiklerimizle birlikte kalıcı hale getiren Pandemi günlerine
Ne ilginç değil mi
Pandemi günlerinin başlangıcında küçük oğlum 3 ay benimle buradayken ardından büyük oğlum 4 ay benimle beraber di.
Şimdi ise yine küçük oğlum yanımda 🥰 çalışma hayatını ve eğitim hayatını ev ofisten yapabiliyor olması bir mucize gibi
Bakalım gelen günler bize daha neler getirecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder